Barry Hoffman - "Samoistna wyspa"

"- Zachowujesz się, jakbyś mnie nie znał.
- Bo nie znam. [...] Proszę pokazać mi swój identyfikator albo będzie pan musiał wyjść z kolejki."

Jak można udowodnić sobie i światu, że się istnieje? Krótkie opowiadanie, krótka notka. Ale już niedługo wracam z Larssonem. ;)

 

Opis:

 

Antologia "Jest legendą"

"Akt znikania" ("Disappearing Act"), niezapomniana opowieść Richarda Mathesona z 1953 roku, składa się z dziennika człowieka, który widzi, jak znika każdy, kogo kiedykolwiek znał. W swoim opowiadaniu "Samoistna wyspa" Barry Hoffman - autor serii "Eyes" ("Eyes of Prey", "Hungry Eyes", "Judas Eyes", "Blindsided"), powieści z gatunku suspense - przedstawia zaskakująco odmienną wizję pomysłu Mathesona.

 

Moja ocena: Bardzo dobra (****)

+ dezorientująca atmosfera

+ zakończenie

***

 Istniejemy, bo przecież oddychamy, odbieramy różne bodźce, żyjemy, prawda? Rzut oka w lustro i po robocie. Ale gdyby trzeba było udowodnić to innym? Przed bohaterem trudne zadanie. Jego życie nagle ulega zmianie. Jak to bywa, zmiana ta jest na gorsze. W dodatku jest ona tak niecodzienna, że początkowo mężczyzna bierze ją jako żart. Żarty jednak szybko się kończą, gdy do Dona dociera prosty fakt. Nikt go nie zna. Z jego własnymi rodzicami włącznie.

"- Jak ... jak może być pan tak okrutny? - w głowie ojca słychać było jednocześnie gniew i ból.
- Co takiego zrobiłem, tato? - zapytał dziennikarz.
- Jak pan śmie mówić do mnie tato - powiedział mężczyzna. - Nie mamy dzieci."

Po takim oświadczeniu można szczerze zwątpić. W dodatku nie ma go nawet na GOOGLE'U ^^. W opowiadaniu poruszyły mnie trzy rzeczy. Wyobcowanie, kiedy zabierze nam się wszystkich i zostajemy zupełnie sami. Samotność, pogłębianą przez własne wspomnienia. Oraz desperacja z jaką nie chcemy być... samoistną wyspą... otoczoną ze wszystkich stron ogromnym oceanem, czyli innymi słowy, człowiekiem samotnym wśród tłumu.

Bardzo poruszające opowiadanie. Tajemnicze. Inne. Polecam!