Szukaj na tym blogu

środa, 3 maja 2017

Emma Donoghue - „Pokój”

Donoghue - Pokoj

Opis:


Dla pięcioletniego Jacka Pokój jest całym światem. To tu się urodził, to tu bawi się i uczy ze swoją mamą. Na noc mama układa go do snu bezpiecznie w szafie na wypadek, gdyby przyszedł Stary Nick. Dla Jacka Pokój jest domem, dla jego Mamy więzieniem, w którym została zamknięta przed siedmioma laty. Dzięki ogromnej determinacji, pomysłowości i bezgranicznej matczynej miłości udało jej się stworzyć dla synka namiastkę normalności. Niestety ciekawość chłopca rośnie z wiekiem i Mama zdaje sobie sprawę, że Pokój nie wystarczy mu na długo…
Porywająca historia o matce i synu oraz ich miłości pozwalającej przetrwać to, czego przetrwać niepodobna. To powieść przejmująca, chwytająca za serce, poruszająca najczulsze struny naszej wrażliwości.

Moja ocena: Oby więcej takich (*****)


„Pokój” to interesująca książka. Starałam się nie czytać opisu na okładce przed sięgnięciem po lekturę, by się w żaden sposób nie nastawiać. I choć okładka sprawiła, że domyślałam się treści, właściwie nie wpłynęło to na moją ocenę książki. Tytułowy pokój poznajemy z perspektywy małego chłopca. Wbrew pozorom na samym początku opis pomieszczenia i odczucia dziecka wydają się całkiem normalne. Dopiero po chwili zaczynamy mieć niepokojące wrażenie, że jednak coś jest nie tak, że ten Pokój wcale nie jest pokojem dla dziecka w tradycyjnym znaczeniu.
W Pokoju ja i mama mieliśmy czas na wszystko. Myślę, że czas się rozprowadza po świecie cienko jak masło, po drogach i domach i placach zabaw i sklepach, tak że na każdym miejscu jest tylko trochę rozsmarowanego czasu, a potem każdy musi pędzić do następnej porcji.
Autorce trzeba oddać, że udało się jej uchwycić bardzo trudną tematykę w sposób, który jest zarazem lekki i nieprzygnębiający. Emma Donoghue skupia się nie tylko na relacji matka-dziecko, ale także na postrzeganiu przez ludzi rzeczywistości - dla zamkniętego dziecka światem jest po prostu Pokój, a obrazy w telewizorze są dla niego czymś nieprawdziwym. Mi osobiście przywodziło to na myśl cienie z jaskini platońskiej. Lektura na każdym kroku zmusza czytelnika do przyjrzenia się temu, co postrzegamy za normalne i udowadnia, że są okoliczności, kiedy odstępstwa od reguł wymusza sytuacja. Zagłębianie się w dalszą analizę niosłoby sporą dawkę spoilerów, a tego staram się unikać jak ognia, więc mogę tylko zachęcać do czytania.
Z każdą kolejną stroną robi się coraz ciekawiej. Dlatego polecam!

7 komentarzy:

  1. Widziałam film - i był dobry, choć nie do końca "mój". Po książkę przynajmniej na razie nie sięgnę, ALE wierzę, że autorka zrobiła coś dobrego :D

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo intryguje mnie ta historia. Muszę rozejrzeć się za "Pokojem" w bibliotece.

    OdpowiedzUsuń
  3. Rownież widziałam film i muszę przyznać ze jestem rozczarowana. Pierwsza połowa rewelacyjna na drugiej przysnęłam , może książka jest lepsza jak w większości przypadków , jednak chwilkę doczekam. Naprawdę nie czytasz opisów na ksiazkach? Podziwiam , ja muszę chociaż wiedzieć z jakim gatunkiem mam do czynienia a często okładka jest myląca ;) poobserwuje sobie blog i zapraszam do siebie
    Pozdrawiam

    Czytankanadobranoc.blogspot.ie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Generalnie staram się nie czytać. ;) W tym przypadku radzono mi bym tego nie robiła, więc tym bardziej wolałam aby książka mówiła sama za siebie. Również pozdrawiam :)

      Usuń
  4. Mam w planach zarówno książkę jak i film!

    OdpowiedzUsuń

Będzie mi niezmiernie miło za każdy komentarz. Jednakże namolnego spamu nikt nie lubi, podobnie zresztą jak "hejtingu". Jeśli chcesz kogoś poobrażać to radzę użycie tego fajnego krzyżyka w prawym górnym rogu. Komentarze tylko spamujące lub obraźliwe będą usuwane.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...