Leila Aboulela - "Arabska Pieśń"

„Kiedy czyta, niesie go prąd obrazów i myśli, pływa w nich, jakby mógł znowu poruszać rękoma i nogami. To niewątpliwie rodzaj ruchu, jest w tym jakiś impet, można szykować się do wyprawy, wyruszyć, spacerować, wędrować, eksplorować.”

Z perspektywy przeciętnego Europejczyka kraje Afryki kojarzą się raczej z zacofaniem, odmiennymi tradycjami, konfliktami, bądź jedynie jako atrakcyjny cel turystyczny po którym zostają ładnie wyglądające zdjęcia w albumie. Powieść osadzona w realiach egzotyki Sudanu oraz Egiptu, przybliża tematykę tamtego regionu oraz wskazuje na różnice, nie tylko na linii Europa-Afryka, a między samymi krajami tej części świata.

Opis:

Historia zamożnej muzułmańskiej rodziny, która wydaje się nie mieć żadnych zmartwień. Głowa rodu, charyzmatyczny Mahmud, jednak nie dostrzega narastającego konfliktu pomiędzy swoimi żonami: młodą postępową Egipcjanką i starszą żyjącą zgodnie z tradycją Sudanką. Kobiety różni wszystko, gdy dochodzi do tragedii, przyszłość całej rodziny staje pod znakiem zapytania… Arabska pieśń to poruszająca opowieść o kulturze muzułmańskiej, skomplikowanych relacjach rodzinnych i wyborach w imię Allaha.

http://www.empik.com/arabska-piesn-aboulela-leila,prod60177235,ksiazka-p

Moja ocena: 7/10

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką. Książkę kupiłam w promocji w Biedronce i nie żałuję z jednego prostego powodu... bardzo mnie wciągnęła. Nie wiem czy zadziałała sama odmienność, czy to, że dawno nie czytałam książki w takich klimatach, ale lektura była dla mnie bardzo przyjemna.

„Sorai przyszło na myśl, że może siostra zakochała się w końcu w swoim mężu. Było w tym przypuszczeniu coś szokującego i odpychającego. Pamiętała, jak Fatma szlochała, kiedy musiała porzucić szkołę, jak poddała się z rezygnacją woli rodziny niczym obojętna na wszystko lunatyczka – a tu nagle zrobiła się dla Nassira taka opiekuńcza.”

Głównym tematem „Arabskiej Pieśni” jest rodzina. Kwestia ta dość znacznie różni się tutaj od czegoś, co nazwalibyśmy tradycyjnym modelem polskiej rodziny, na co wpływ mają takie a nie inne warunki religijne i społeczne. Przejawia się tutaj ta odmienna kultura – mamy do czynienia z poligamią, która na każdym kroku ma swoje odzwierciedlenie w wyglądzie stosunków międzyludzkich. W wielu krajach takie praktyki są dozwolone w przypadku, kiedy mąż jest w stanie utrzymać wszystkie swoje żony. W przypadku rodu Abuzajdów nie ma tego problemu. Dzięki posiadaniu znacznego majątku i prestiżu przez ród.

„Ciemności zostały stworzone po to, byśmy jak rośliny, tęsknili za światłem i zwracali się w jego stronę.”

Pieniądze pomagają, ale nie są wyznacznikiem wszystkiego. To co spotyka rodzinę Abuzajdów nie różni ich wiele od innych ludzi. Istnieją rzeczy, których kupić nie można. Z pozoru idealną rodzinę toczą wewnętrzne spory, nakładają się na ich historię wypadki losowe, czy dążenia i osobowości członków rodziny.

Główny konflikt można przedstawić jako walkę tradycji z postępem. Wszystkie wydarzenia w jakiś sposób łączą się z tymi dwiema wartościami. Zdarzają się takie, które z naszej perspektywy są bulwersujące i brutalne, ale zgodne z tradycją i tamtejszą kulturą. Walka i nałożone sankcje nie są w stanie całkowicie zapobiec niektórym procederom.

„- Nikt nie będzie wyzywał mojego syna od złodziei! - krzyknęła. - Słyszysz? Nikt!
Badr uświadomił sobie nagle, że wieczór mają z głowy. Powinien kazać żonie siedzieć cicho, ale zamiast tego pozwolił jej wylać żale i rozprawić się z niechcianym gościem. Właściwie potraktował ją jako swojego rzecznika albo psa łańcuchowego – swoje prawdziwe, niczym nieskrępowane, skrywane „ja”.”

Znajdziemy tu przejawy walki o własną tożsamość (także narodową). Przedstawiona zostaje pozycja kobiety w społeczeństwie, która o dziwo nie jest tylko wyliczeniem wszystkich negatywnych elementów systemu patriarchalnego w społeczeństwach muzułmańskich, a obrazem niemego przyzwyczajenia i przyzwolenia. Czasami można odnieść wrażenie, że niektóre z kobiet są tak pogodzone z losem, z tradycją, z rodziną, że nic z tym nie robią. Wszelkie przejawy nowoczesności i większego liberalizmu, które w tym wypadku uosabia Egipt, są dla nich nie do pomyślenia i sprzeciwiają im się. Jedynie silne osobowości są w stanie osiągnąć w tym świecie zamierzone cele i naginać reguły.

Godna polecania i szczerze zachęcam do zapoznania się z nią, nie tylko fanów klimatów egzotycznych. Zostały tu zarysowane tylko niektóre elementy i najbardziej rzucające się w oczy tematy w „Pieśni”. Jest ich o wiele więcej, tym samym zostawiam resztę do samodzielnego poznania. :)