Opis:
Ostatnia arystokratka, #4
Spokój na zamku zostaje zakłócony. Personel musi zmierzyć się z falą przestępstw przetaczających się przez Kostkę. Czy w obliczu tak dramatycznych wydarzeń można zachować dobry humor? Oczywiście! Nowi bohaterowie, nowe wątki i kolejna dawka doskonałej rozrywki. Evžen Boček mistrzowsko bawi się konwencją, serwując gagi i humor sytuacyjny, za które pokochały go setki tysięcy czytelników!
Moja ocena: Bardzo dobra (****)
Po kolejną część Arystokratki sięgnęłam z prostego powodu: żeby się odprężyć, mile spędzić czas i być może uśmiechnąć od ucha do ucha. Miałam jednak w pamięci, jak dłużyła mi się poprzednia książka. Bo o ile pierwszy tom mnie zauroczył i rozbawił do łez, tak z każdym kolejnym autor jakby tracił impet i pomysły na dalsze perypetie mieszkańców Kostki. Skądinąd przywara wielu serii, dlatego nie spodziewałam się wiele po tej lekturze.
I jeszcze jedna uwaga: nie rozumiem, skąd ten zwariowany kolekcjoner duchów wytrzasnął informację, że w trumnie Marii II jest jakaś czaszka. Przecież ta nieszczęśnica wyleciała w powietrze razem z częścią Kostki i jedyne, co z niej zostało, to obcas, którym dwa kilometry od wybuchu bawiły się wiewiórki. A zwiedzającym mówimy przecież wyraźnie, że do trumny włożono wówczas tylko kilka ubrań i perukę. Chyba będę musiała przyznać Józefowi rację, że ludzie ze zwiedzania nie zapamiętują nic, a większość nie pamięta nawet nazwy zamku.
O dziwo „Arystokratka i fala przestępstw na zamku Kostka” zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Wciąż mamy naszych ulubionych bohaterów, ale ciężar powieści skupia się na „przestępstwach”, i wprowadzonych z tej okazji nowych postaciach. To powiew świeżego powietrza, który przydał się tej serii. Nie czułam, żeby autor się męczył i dopisywał coś na siłę. W tym przypadku pomysł obronił się sam.
Andżelika uklękła na przednim siedzeniu i zaczęła grzebać w narzędziach. Po kilku sekundach wrzasnęła, jakby rękę odgryzła jej murena. Tyle że z punktu widzenia Andżeliki sytuacja była jeszcze gorsza. Złamały się jej dwa tipsy. Kiedy poinformowała o tej tragedii Sonego, podstawiając mu oszpeconą dłoń pod twarz, otrzymała natychmiastową pierwszą pomoc w formie oświadczenia, że trzeba to będzie przykleić „super glu”. Andżelika wytrzeszczyła oczy jak pacjent, któremu lekarz właśnie powiedział, że zamierza zakleić mu pękniętą aortę taśmą izolacyjną.
Zdecydowanie polecam! Książka nie jest specjalnie długa, dlatego możemy zaaplikować sobie dawkę czeskiego humoru w pigułce. Znajomość poprzednich części jest zawsze mile widziana, ale wydaje mi się, że przedstawiony komizm sytuacji byłby zrozumiały dla każdego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi niezmiernie miło za każdy komentarz. Jednakże namolnego spamu nikt nie lubi, podobnie zresztą jak "hejtingu". Jeśli chcesz kogoś poobrażać to radzę użycie tego fajnego krzyżyka w prawym górnym rogu. Komentarze tylko spamujące lub obraźliwe będą usuwane.