Szukaj na tym blogu

sobota, 2 maja 2015

Jørn Lier Horst - "Jaskiniowiec"

"Samotność nie polega na tym, że człowiek jest sam, tylko na tym, że nie ma za kim tęsknić, zanotowała i zrozumiała, że mówił o sobie."

Opis:

 

William Wisting #9


Martwy  norweski emeryt cztery miesiące przesiedział przed włączonym telewizorem. Ciało tajemniczego Amerykanina znaleziono pół roku po morderstwie. Czy w okolicach spokojnego Larviku działa seryjny morderca? A może spraw nic nie łączy? Jørn Lier Horst z precyzją konstruuje wielowątkową opowieść, dzięki której krytycy nazwali go „nowym Nesbø”. W „Jaskiniowcu” zło pozostaje zawsze krok przed sprawiedliwością. Ale to nie tylko kryminał, to także powieść o ludzkiej obojętności i współczesnym społeczeństwie.

 

Moja ocena: Oby więcej takich (*****)


Lubię literaturę skandynawską, czego pewnie możecie się domyślić po liczbie dodawanych recenzji, prawda? Wraz z azjatycką cechuje się ona dla mnie pewną jedyną w swoim rodzaju specyfiką. Ma ona często różne oblicza, lecz ja zazwyczaj określam je zbiorczo mianem „atmosfery”. Tych książek nie czytam tylko dla przyjemności samego czytania, ale również, by je poczuć. Jestem uzależniona od ich odmienności, klimatu, specyfiki miejsca, która odbija się na kartach książki. To nie znaczy wcale, że inne regiony świata nie posiadają charakterystycznego dla siebie pierwiastka, ale w tych dwóch przypadkach odczuwam go wyraźniej i tym samym częściej szukam go w kolejnych książkach.
"– Chciałabym napisać o tym, jak mogło do tego dojść – wyjaśniła. – Jak to jest możliwe, żeby być aż tak samotnym i zapomnianym przez wszystkich, że dopiero po czterech miesiącach ktoś przez przypadek odkrywa, że nie żyjesz."
Tytuł mnie frapował, był niewiadomą, którą chciałam odkryć. Pierwszy raz spotkałam się z pojęciem "Jaskiniowca", stosowanego jako określenie dla pewnego typu przestępcy. Motyw ten doskonale spina całą książkę. Nie będę wam psuć niespodzianki, dlatego nic więcej o tym nie napiszę, i po prostu odsyłam Was do lektury. Bo warto! Jest tajemniczo. Mrocznie. Nic nie jest takie, jakie wydaje się na pierwszy rzut oka. Do samego końca nie wiadomo, o kogo tak dokładnie chodzi. Kto jest kim. Dlatego świetnie się bawiłam przy typowaniu i eliminacji. Nie byłam jednak skłonna do obstawienia jednej konkretnej osoby tak na 100%. I dobrze, bo bym nie trafiła. ;)
"– A więc przychyla się pan do tezy, że Viggo Hansen zmarł śmiercią naturalną?
– Śmierć jest naturalna – odparł lekarz. – Tylko czasem ma gwałtowniejszy przebieg i bardziej brutalny charakter."
Poza rozbudowaną fabułą i przyzwoitą kreacją postaci, tym co ujęło mnie najbardziej jest temat samotności. O tym przede wszystkim jest ta książka. Każda strona jest niemal nim przesycona, a zimowy krajobraz Skandynawii z całą pewnością to zjawisko potęguje. Jeśli przyjrzymy się uważniej zauważymy, że odmieniony został przez różne przypadki. Tutaj samotność dotyka nie tylko osób starszych, bez bliskich, przyjaciół itd. Członkowie rodziny również potrafią się od siebie odsunąć na tyle, że dawne relacje się rozluźniają. Autor dodatkowo osadza akcję w okresie typowo świątecznym, który nie dla wszystkich oznacza biesiadowanie przy wspólnym stole.
"Siedział sam w domu i dzięki telewizji poznawał świat. Świetne ujęcie do portretu samotnego człowieka."
„Jaskiniowiec” jest bardzo interesującą książką. To dobrze opowiedziana historia, ciekawi bohaterowie, wyważona fabuła. A przede wszystkim atmosfera! Wisienka na torcie przysypana śnieżnym puchem. Jedyną rzeczą do której mam zastrzeżenie to fakt, że serię zaczęto wydawać od ostatniego tomu.

Polecam! I już szykuję się mentalnie na "Psy gończe". ;D
"Pamiętam, że siedział w ostatniej ławce. Zawsze w ostatniej. Chyba nigdy nie zgłosił się sam do odpowiedzi ani nie zadał pytania nauczycielowi.  Po prostu był w klasie, ale obawiam się, że niewiele osób zauważyłoby, gdyby go nie było."

Odniesienia:


Ed McBain – "Eight black horses"

Herman Wildenvey  – "Sowy do Aten"

6 komentarzy:

  1. Widzę, że muszę przeczytać :)) Już dawno miałam chęć na tę książkę, nie wiem czemu potem o niej zapomniałam..

    OdpowiedzUsuń
  2. Uwielbiam „Jaskiniowca”! Trochę szkoda, że zaczęli wydawać od końca, ale na szczęście wydają :) Ja jestem już po „Psach gończych” i jest na co czekać ;)

    OdpowiedzUsuń

Będzie mi niezmiernie miło za każdy komentarz. Jednakże namolnego spamu nikt nie lubi, podobnie zresztą jak "hejtingu". Jeśli chcesz kogoś poobrażać to radzę użycie tego fajnego krzyżyka w prawym górnym rogu. Komentarze tylko spamujące lub obraźliwe będą usuwane.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...